Paul Klee
Paul Klee werd op 18 december 1879 geboren in Bern als zoon van een musicus en een zangeres. De muziek werd hem met de paplepel ingegeven. Als kind begon Klee met vioolspelen. Dit zou één van zijn passies worden. Hij deed dat zo goed dat hij al op elfjarige leeftijd bij het Berner symfonie orkest speelde. Lange tijd twijfelde hij of hij de muziek of de beeldende kunst zou ingaan. Zijn ouders zagen het liefst dat hij, net als zij, musicus werd. Maar Klee had na het gymnasium andere plannen. Hoewel hij nog niet wist wat zijn beroep zou worden, wilde hij wel naar de kunstacademie in München, maar daar werd hij in eerste instantie afgewezen. Hij nam in 1898 schilderlessen bij Heinrich Knirr en een
jaar daarna deed hij een nieuwe poging. Nu werd hij wél aangenomen. Op de kunstacademie hield hij zich voornamelijk bezig met grafisch werk en karikaturen. Hij tekende al karikaturen sinds hij op het gymnasium zat, voornamelijk in de kantlijnen van zijn schriften.
Na zijn afstuderen had Paul Klee diverse banen tegelijkertijd, die terug te voeren waren op zijn twee passies: muziek en beeldende kunst. Hij schilderde, speelde nog steeds viool in het Berner symfonie orkest, schreef muziek‐ en theaterrecensies voor lokale kranten, waardoor hij gratis voorstellingen kon bezoeken en hij gaf zowel les in het schilderen als in het vioolspel. En of dat allemaal nog niet genoeg was, filosofeerde hij er ook nog bij. In het begin van zijn loopbaan wist hij niet voor welke passie hij moest kiezen. Als kunstenaar was hij in elk geval bezig met het oplossen van allerlei vragen die hij in een van zijn vele dagboeken noteerde. Relevant in deze is een persoonlijke vraag hoe hij muziek en beeld kon verenigen in één kunstvorm.
In 1906 trouwde Paul Klee in München met de pianiste, Lily Stumpf. Het huwelijk verbond als het ware de beeldende kunst met de muziek. Voor zijn werk kon Klee terugvallen op de muzikale kennis en ervaringen van zijn vrouw. Paul en Lily kregen samen een zoon: Felix. Klee voedde zijn zoon bijna geheel in zijn eentje op. Zijn vrouw besteedde meer aandacht aan haar eigen werkzaamheden. In 1920 begon Klee met het lesgeven aan het Bauhaus in Weimar. Het Bauhaus was een
hogeschool voor architectuur en toegepaste kunsten die deze disciplines wilde verenigen. Klees Bauhaus‐activiteiten waren gericht op een zuivere analyse van de drie dimensies van het beeld: lijn, contrast en kleur. Hij beïnvloedde deze kunststroming door lezingen over deze elementen. Van de andere kant beïnvloedde het Bauhaus ook hem. Het lesmateriaal gebruikte hij om zijn werk te evalueren. Hij concentreerde zich bij het Bauhaus voornamelijk op muzikale aspecten in de
schilderkunst. Drama was ook een belangrijke discipline van het Bauhaus. Het is, vanwege zijn enorme passie voor muziek en interesse in poëzie, een raadsel waarom hij nooit uitlatingen heeft gedaan over drama‐uitvoeringen van het Bauhaus.
Een aantal jaar later verruilde Klee het Bauhaus voor de kunstacademie in Düsseldorf. Hij kreeg daar meer tijd om aan zijn eigen werk te besteden. In 1933 werd hij helaas door de nazi’s ontslagen en werd zijn kunst verboden in Duitsland. Zij meenden dat hij Joods was. Tevens betrof het verbieden van moderne en avantgardistische kunst, vaak voorzien van allerlei verwijzingen, een campagne van de nazi’s om zo controle te houden op de Duitse kunstwereld. Het werd Entartete Kunst genoemd.
In 1935 ging de gezondheid van Paul Klee achteruit en bleek hij aan de ongeneeslijke ziektesclerodermie te lijden. Op 29 juni 1940 overleed hij aan een hartverlamming als gevolg van zijn ziekte.
jaar daarna deed hij een nieuwe poging. Nu werd hij wél aangenomen. Op de kunstacademie hield hij zich voornamelijk bezig met grafisch werk en karikaturen. Hij tekende al karikaturen sinds hij op het gymnasium zat, voornamelijk in de kantlijnen van zijn schriften.
Na zijn afstuderen had Paul Klee diverse banen tegelijkertijd, die terug te voeren waren op zijn twee passies: muziek en beeldende kunst. Hij schilderde, speelde nog steeds viool in het Berner symfonie orkest, schreef muziek‐ en theaterrecensies voor lokale kranten, waardoor hij gratis voorstellingen kon bezoeken en hij gaf zowel les in het schilderen als in het vioolspel. En of dat allemaal nog niet genoeg was, filosofeerde hij er ook nog bij. In het begin van zijn loopbaan wist hij niet voor welke passie hij moest kiezen. Als kunstenaar was hij in elk geval bezig met het oplossen van allerlei vragen die hij in een van zijn vele dagboeken noteerde. Relevant in deze is een persoonlijke vraag hoe hij muziek en beeld kon verenigen in één kunstvorm.
In 1906 trouwde Paul Klee in München met de pianiste, Lily Stumpf. Het huwelijk verbond als het ware de beeldende kunst met de muziek. Voor zijn werk kon Klee terugvallen op de muzikale kennis en ervaringen van zijn vrouw. Paul en Lily kregen samen een zoon: Felix. Klee voedde zijn zoon bijna geheel in zijn eentje op. Zijn vrouw besteedde meer aandacht aan haar eigen werkzaamheden. In 1920 begon Klee met het lesgeven aan het Bauhaus in Weimar. Het Bauhaus was een
hogeschool voor architectuur en toegepaste kunsten die deze disciplines wilde verenigen. Klees Bauhaus‐activiteiten waren gericht op een zuivere analyse van de drie dimensies van het beeld: lijn, contrast en kleur. Hij beïnvloedde deze kunststroming door lezingen over deze elementen. Van de andere kant beïnvloedde het Bauhaus ook hem. Het lesmateriaal gebruikte hij om zijn werk te evalueren. Hij concentreerde zich bij het Bauhaus voornamelijk op muzikale aspecten in de
schilderkunst. Drama was ook een belangrijke discipline van het Bauhaus. Het is, vanwege zijn enorme passie voor muziek en interesse in poëzie, een raadsel waarom hij nooit uitlatingen heeft gedaan over drama‐uitvoeringen van het Bauhaus.
Een aantal jaar later verruilde Klee het Bauhaus voor de kunstacademie in Düsseldorf. Hij kreeg daar meer tijd om aan zijn eigen werk te besteden. In 1933 werd hij helaas door de nazi’s ontslagen en werd zijn kunst verboden in Duitsland. Zij meenden dat hij Joods was. Tevens betrof het verbieden van moderne en avantgardistische kunst, vaak voorzien van allerlei verwijzingen, een campagne van de nazi’s om zo controle te houden op de Duitse kunstwereld. Het werd Entartete Kunst genoemd.
In 1935 ging de gezondheid van Paul Klee achteruit en bleek hij aan de ongeneeslijke ziektesclerodermie te lijden. Op 29 juni 1940 overleed hij aan een hartverlamming als gevolg van zijn ziekte.